De kamer van Jaimy en Orlando

Twee eenpersoonsbedden, twee bureau's, twee kasten, een badkamer. Tussen de bedden staat een Room divider of hoe je dat ook schrijft, zodat het een beetje gescheiden is. Niet dat het helpt, je kunt door de room divider heen kijken, want het is eigenlijk alleen een geraamte van een onafgemaakte kast, onder het mom van 'room divider', ook wel een luxe kast die als scheidingsmuur gebruikt kan worden. De muren zijn wit, net als bijna alles in deze kamer.

Orlando liep de kamer binnen die hij deelde met ene Jaimy. Hij gooide zijn koffers op het bed dat hij aan zichzelf toe-eigende. Het was het bed het verst bij het raam vandaan, zonder uitzicht op het schoolterrein. Hij besloot dat zijn roommate dat wel zou mogen. Hij kuchte even en ging op de stoel zitten die bij een van de bureaus hoorde.

Eigenlijk was het niet eens zo'n grote verassing, de veel te zoete geur die van de elf afkwam was al goed te ruiken geweest van buiten af, maar toch viel Jaimy's mond bijna open van verbazing toen ze met haar eigen ogen zag wie haar kamer genoot was. 'Een.. elf?' vroeg ze, waarna haar gezicht betrok. Werden ze niet gewoon bij hun eigen soort ingedeeld? En waarom was de kamer zo.. licht. Veel te licht om in te leven. De gordijn was ook niet lichtbestendig, zo leek wel. Great, Misschien kon ze nog overgeplaatst worden.. Jaimy rolde haar ogen en gooide haar tas op het bed dat blijkbaar voor haar was, bij het raam. Tenminste een pluspunt. Een.

Orlando zag het meisje binnenkomen. Dat moest Jaimy zijn. Ze was adembenemend, zo mooi. Daardoor wist hij dat ze onmogelijk een elf kon zijn. Die hadden puntoren. Jaimy was bleek, met perfecte gelaatstrekken. Een vampier. Hij volgde haar met zijn ogen. Waarom zat hij niet gewoon met een eigen soort op de kamer? Hij was verbaasd geweest - de kamer was zo licht en open dat hij nooit een vampier verwachte. Hij schraapte zijn keel."We kunnen zelf wel wat aanpassinkjes aanbrengen op de muren.." opperde hij.

"Verander die "wat" maar in heel veel,' zei Jaimy, die zonder opkijken een paar spullen uit haar tas begon te halen. Mooi niet dat ze alles er al uit ging halen. Zo snel mogelijk zou ze een nieuwe kamer nemen. Dat het niet mogelijk was, daar gaf ze vrij weinig om, ze maakten maar een keer een uitzondering. Ze ging echt niet dag in dag uit met die mierzoete geur op een kamer zitten. Zoet was.. okay, zolang het niet té was. En dit was veel erger dan gewoon "te",

Orlando keek naar Jaimy. Ze was al aan het uitpakken. Zou ze niet liever een andere kamer willen? Hij staarde weer naar de muren, die erg wit waren."Heel veel.." mompelde hij, terwijl hij op stond."Welke kleur wil je jouw helft van de kamer?" Hij keek haar vragend aan, terwijl hij zijn koffer open klikte en er een spaarpot uithaalde waar hij het geld van Magics uit haalde.

"Rood," antwoordde Jaimy. "Donker." En dat zou zijn helft ook wel worden. No way dat ze in een kamer met wit behang ging zitten, al was het maar voor de helft. Nadat ze de belangrijkste spullen uit haar tas had gehaald legde ze haar tekenspullen op bed en begon ze te tekenen, maar wel zo dat de elf niet mee kon kijken. Meekijkers waren erg, meekijkende elven vreselijk.

"Oke. Mijne word.." hij keek bedenkelijk. Hij wou iets dat paste bij rood, maar hij wou niet iets super vrolijks - hij wou niet dat de bloedzuiger moeilijk zou gaan doen. Hij fronsde."Blauw. Donker zeeblauw," besloot hij. Hij stopte wat van de magicsmunten in zijn portemonee. Die stopte hij in de zak van zijn broek. Hij droeg een spijkerbroek, iets dat veel gedragen werd op aarde. Zijn overgroot vader heeft het ooit meegenomen toen hij door de poort gegaan was.

"Oh," antwoordde Jaimy alleen maar. Het had erger gekund dan dat. Het was niet supermooi, maar in ieder geval donker. En ze kon het nog altijd zelf in haar kleur verven, er zouden vast zat vampiers zijn die haar wilden helpen. Zonder op te kijken tekende ze verder. Misschien zou ze wel een bloedende elf tekenen mhh..

((HAHAH sadist!!!))

Orlando ging even op zijn tenen staan, en rekte zich uit. Hij twijfelde. Hij zou straks de verf wel halen. Hij ritste zijn koffer verder open, en haalde zijn kleding eruit. Wat spijkerbroeken en t-shirts, gemaakt van een vage stof die hij niet zo goed kende. Hij zette wat 'gympen' op de onderste plank en zette wat van zijn spullen op het bureau. Hij smeet de lege koffer onder zijn bed, en plofte zonder geluid te maken op het bed."Je had zeker op iets anders dan een elf gehoopt? Een vampier? of een heks? Tovenaar?" Raadde hij. Hij had verhalen van zijn vader gehoord over het vijandschap tussen vampiers en weerwolven. Wat zou ze erger vinden? Weerwolven of elfjes?

"Nee joh, ik vind elven hártstikke leuk. Ze lijken ook zo op me,' zei Jaimy sarcastisch. Weerwolven waren dan misschien nog wel íets erger dan elven, maar het scheelde niet veel. Elven waren veel te zoet en te lief, het was gewoon bijna smerig om te zien. De bloemetjes en de bijtjes en de vlindertjes die vrolijk rondfladderen. Vreselijk om te zien. Misschien kon ze wel ruilen met een elfvenkind, vond diegene vast niet erg.

"Ooh. Ja, ik ben ook dol op vampiers." mompelde Orlando zacht. Hij fronste."Weerwolven of elfen?" Hij keek naar haar, en probeerde haar ogen te vangen.

"Geen van beide,' zei Jaimy. Ook al waren weerwolven erger, ze ging echt niet het elvenego van hoe hij ook mocht heten lopen strelen. Opkijken deed z e nog steeds niet, haar tekening was way interessanter dan het "gesprek" met de.. elf.

"Wit of roze?" Hij keek haar gefascineerd aan, en leek diep na te denken over zijn volgende vragen.

Shut up or I'll make you shut up forever. "Geen van beiden,' siste ze. Dat was nog een irritante elveneigenschap, doorgaan wanneer ze moesten stoppen.

Dawn klopte op de deur. Misschien zat hier ook een ontevreden klant, die misschien zelfs wel wilde ruilen van kamer, of kamergenoot in ieder geval.

((Ja, dan zit ik nog altijd met Kenichi opgescheept! D: )

Orlando genoot even een moment. Daarna stelde hij zijn volgende vraag. Hij was bloedserieus toen hij dit vroeg: hij hoopte dat ze niet kwaad zou wordne, maar eerlijk antwoord zou geven."Het leven voor.. je verandering, of erna?" Hij zelf zou het fantastisch vinden om zo snel te kunnen rennen, en zo sterk te zijn. Maar hij had er geen ervaring mee. Orlando sprong op en opende de deur. Een meisje met bruin haar stond voor hem."Hai?" begroette hij haar.

Jaimy gromde(JUST LIKE EDWARD!) na de laatste vraag van de elf. Just ignore. Het ging niet eens om de vraag zelf, niet echt. Hij moest gewoon zijn stomme elvenkop houden. Toen er op de deur geklopt werd wilde Jaimy eerst op staan, maar elf was al eerder. Nouja, het was toch een heks, had ze al geroken. Niet echt erg dus.

(wat ga jij doen dan XD orlando deed de deur al open )

Dawn keek even en grijnsde. Een elf en een vampier. 'Ook ontevreden klanten hier dus..' zei ze nogsteeds met een grijns. 'Ik zit ook met een elf op de kamer, en aangezien hier hetzelfde probleem is, wilde ik vragen om te ruilen.'

Jaimy sprong gelijk op na het voorstel van Dawn. 'Oh heel heel heel graag!' zei ze gelijk. Heksen roken normaal, veel beter dan elven. En zo gedroegen ze zich ook. Niet zo mierzoetig. Ze moest moest moest ruilen.

Ze grijnsde weer, en bedacht zich toen het schoolbestuur. 'Het schoolbestuur erbij betrekken, of gewoon doen?' vroeg ze. Ze verwachtte het laatste, aangezien het toch afgekeurd zou worden. Ze hadden het maar te doen met hun kamergenoot, vond de school.

Orlando volgde het gesprek tussen de twee, en keek naar de grond. Hij accepteerde het toch ook, terwijl hij met een enge bloedzuiger opgescheept zat? Hij wrong zich langs Dawn en Jaimy heen, de kamer uit, de gang op. Wat een aanstellers, zeg.

"Gewoon doen,' antwoordde Jaimy, waarna een grijns zich op haar gezicht vormde. Hoe zou het schoolbestuur erachter moeten komen? Alsof ze zoiets zouden merken, er waren zóveel leerlingen.